Jak uruchomić klub fitness – co łączy uprawnienia G2 i kurs ...
Wspinanie z dołem to, w środowisku osób profesjonalnie się wspinających, klasyczna metoda wspinania się. Na czym polega ta technika? Jakie są jej wady i zalety? O czym należy pamiętać w trakcie wspinaczki? Zapraszamy do lektury!
Wspinanie z dołem (inaczej: prowadzenie) to technika asekuracyjna, w której trakcie osoba wspinające się przechodzi drogę na ścianie skalnej, ciągnąc za sobą linę. Aby zaliczyć prawidłowo przejście, drogę należy pokonać ciągiem, bez odpadnięcia od ściany. W tym celu osoba wspinająca musi co kilka metrów wpinać linę w punkty asekuracyjne.
Osoba, która się wspina, jest asekurowana przez partnera liną dynamiczną. Obaj wspinacze są przywiązaniu do liny węzłami połączonymi z uprzężą, a lina przechodzi przez przelotowe punkty asekuracyjne. W przypadku odpadnięcia od ściany osoba asekurująca hamuje linę.
Ciekawą odmianą tego rodzaju wspinaczki jest tzw. asekuracja lotna. W tym przypadku obaj partnerzy wspinają się jednocześnie, bez zakładania stanowisk asekuracyjnych.
Zarówno asekurację od dołu, jak i asekurację lotną można zacząć praktykować dopiero po opanowaniu podstawowych technik poruszania się na skalnych ścianach. Nieumiejętne asekurowanie lub prowadzenie może doprowadzić do stanu zagrożenia życia obu partnerów, którzy się wspinają!
Wspinaczka nie jest bezwzględnie bezpiecznym sportem. Poruszając się na sztucznej ścianie lub w terenie, należy cały czas kontrolować kilka czynników, by nie popełniać śmiertelnych w skutkach błędów.
Błędy, które można przypłacić życiem, to:
Na co jeszcze należy uważać? Ważne, by między partnerami była ciągła komunikacja, oparta o zrozumiałe komendy. Przed wspinaniem należy sprawdzić stan techniczny ekwipunku oraz zweryfikować, czy partner się dobrze związał i wpiął linę prawidłowo w przyrząd. Obie osoby powinny być przeszkolone w zakresie podstawowych oraz zaawansowanych technik wspinaczki, oraz wykazywać się spokojem i rozwagą w stosunku do pokonywania skalnych ścian.