Wspinanie na wędkę – co to oznacza?

Wspinaczka to coraz modniejszy sport, nie tylko w Polsce, ale i na świecie. Jakie są podstawowe techniki asekuracji? Co to znaczy, że ktoś wspina się na wędkę? Od czego zaczyna każdy początkujący wspinacz? Zapraszamy do lektury!

Asekuracja na wędkę – co to takiego?

Asekuracja na wędkę (inaczej asekuracja górna) to w środowisku wspinaczy tzw. nieklasyczna metoda asekuracji i pierwszy rodzaj asekuracji, z którym zapoznaje się osoba, która dopiero zaczyna przygodę ze wspinaniem się. Charakterystyczną cechą tej metody asekuracyjnej jest to, że lina przechodzi przez stanowisko asekuracyjne, które znajduje się nad osobą wspinającą.

Gdzie i kiedy stosuje się asekurację na wędkę?

Asekuracja na wędkę jest popularna zwłaszcza wśród osób początkujących, ponieważ nie jest trudna, wymaga podstawowego przeszkolenia i w mniejszym stopniu naraża wspinającego się na kontuzje. Metoda ta jest popularna na ściankach wspinaczkowych oraz we wspinaczce sportowej, podczas tzw. patentowania, czyli przechodzenia drogi wspinaczkowej aż do nauczenia się na pamięć optymalnej sekwencji ruchów, która umożliwia jej przejście bez asekuracji.

Jakie są zalety asekuracji na wędkę?

Główne zalety tego typu asekuracji to:

• Możliwość ćwiczenia w parach
• Możliwość rozpoczęcia aktywności po krótkim przeszkoleniu
• Łatwość treningu, to dobra metoda dla osób początkujących
• Bezpieczeństwo i wygoda – po odpadnięciu od ściany osoba wspinająca się znajdzie się w tym samym miejscu, w którym odpadła.

O czym należy pamiętać, jeśli wybieramy się na wspinaczkę metodą asekuracji górnej?

Asekuracja na wędkę – porady

Zanim rozpoczniesz wspinaczkę, warto przestrzegać kilku zasad. Niezależnie od rodzaju stosowanej asekuracji powinno się sprawdzić, czy wszystkie sprzęty są zamontowane i zapięte prawidłowo. Przy asekuracji na wędkę ważne jest, aby:

1. Osoba asekurująca nie stała bezpośrednio pod osobą, która się wspina, należy stanąć około 2 metry od ściany
2. Najlepiej, gdy asekurują się wzajemnie osoby o podobnej masie ciała
3. W przypadku dużej różnicy wagi między osobą asekurującą i osobą wspinającą się, należy zastosować obciążniki, by zniwelować różnice wagi
4. Pomiędzy osobą asekurującą i osobą wspinającą się była ciągła komunikacja, nie w formie rozmowy, ale w formie krótkich komend i poleceń ułatwiających wspinanie. Ważny jest kontakt wzrokowy i słuchowy!