Jak uruchomić klub fitness – co łączy uprawnienia G2 i kurs ...
Zdobądź uprawnienia elektryczne online i zostań elektrykiem
Czytaj więcej
Dojrzały wiek i ból idą ze sobą w parze, jak by byli związani ze sobą. W rzeczywistości jest to tak naprawdę jedynie wynik nieprawidłowych nawyków żywieniowych.
Bóle stawów to bardzo częsta dolegliwość, która zdarza się także osobom bardzo młodym. Zwykle ma charakter chroniczny i jest związana z ruchem. Może nasilać się lub słabnąć przy poruszaniu. Obniża także znacznie komfort życia i jest bezpośredniem wynikiem podrażnienia receptorów odpowiadających za ból i zlokalizowanych w torebce stawowej, błonie maziowej stawu, więzadłach i tkance kostnej. Co ciekawe, sama tkanka chrzęstna stawowa nie jest unerwiona (czyli ta, po której ślizgają się płaszczyzny stawu). Dzięki temu możliwy jest jakikolwiek ruch. Ale jej uszkodzenie i odsłonięcie warstwy leżącej pod nią rodzi już silne bóle.
Spożywamy zdecydowanie za dużo związków fosforanowych. Mięsożercy jedzą zbyt dużo mięsa, wegetarianie zaś za dużo ziarna. Jednak prawie wszyscy pijemy napoje nasycone fosforanami. W ten sposób skazujemy siebie na ból stawów ponieważ przygotowujemy grunt dla rozwoju chorób, stwardniałych tętnic oraz zwapniałych tkanek, które tracą elastyczność. Przez spożywanie dużej ilości fosforanów w nerkach powstają kryształy, które później stają się kamieniami. To objaw starzenia się. Wszystkie złogi w naszym ciele przyciągają bakterie, które mnożąc się powodując Ból.
Straty większej ilości wapnia 150mg dziennie oznacza dość szybkie rozpuszczanie tkanek kostnych i związanych z tym zbyt wysokim poziomem wapnia we krwi i limfie. Jeżeli doszło już do rozpuszczenia tkanki kostnej, nie łatwo będzie uzupełnić w niej braki wapnia. Organizm będzie starał się nadrobić te straty, jak tylko poziom kwasowości powróci do normy. Jednak do tego kości potrzebują witaminy D, która może być produkowana przez skórę pod wpływem promieni słonecznych, może również pochodzić z mleka. Jej wykorzystanie nie będzie takie łatwe, ponieważ zanim stanie się użyteczna, musi zostać uaktywniona przez nerki, a właśnie to one pozwalają na tworzenie się złogów. Nic dziwnego, że sfatygowane, zapchane zalegającymi kryształami, obciążone metalami ciężkimi i pleśniowymi toksynami, a także oblężone bakteriami oraz pasożytami nie dostarczają dostatecznej ilości aktywnej witaminy D. Potrzeba jej w dużych ilościach do uzupełnienia niedoboru wapnia, wypłukanego w warunkach podwyższonej kwasowości spowodowanych nadużywaniem produktów fosforanowych.
Może się ono osiąść w tkankach, które zwykle nie mają z nim do czynienia. Naczynia krwionośne ulegają zwapnieniu a nerki tworzą kryształy fosforanu wapnia, pięty formują ostrogi, a stawy sztywnieją od osadów. Dzieci i nastolatkowie ze zdrowymi nerkami wytwarzają wystarczaj.ac.a ilość witaminy D. Nawet jeśli przyjmują nadmiar fosforanów i powstają u nich warunki kwasowe rozpuszczające kości i zęby, ich organizm potrafi bez problemu skierować rozpuszczony wapń we właściwe miejsce. Na szczęście nie rozwija się u nich stwardnienie tętnic, złogi w stopach czy sztywność stawów, przynajmniej na początku. Ich ciała mogą znieść znaczne nadużycia bez dostrzegalnych skutków.
Złogi fosforanowe stanowią mieszaninę trzech fosforanów: wapnia, dwuwapniowego, trójwapniowego. Tworzą one się przez zjadanie nadmiernej ilości fosforanów związanych z wapniem. Produkty o dużej zawartości fosforanów to mięso, napoje gazowane, orzechy i takie produkty zbożowe jak ryż, kasza, chleb, makaron. Normalną taktyką organizmu jaką obiera przy pozbyciu się fosforanów jest związanie ich z wapniem i magnezem w celu wstępnej neutralizacji. Niezneutralizowane fosforany mają bardzo silny odczyn kwaśny i są żrące dla delikatnych nerek. Ale skąd brać wapń i magnez?
Zaopatrzenie organizmu w magnez jest często niewystarczające, ponieważ czerpiemy go ze świeżych warzyw, a żaden narząd nie magazynuje tego pierwiastka. W związku z tym wykorzystaniu zostaje wapń będący budulcem kości i powoduje wypłukiwanie części ich struktury wraz z moczem: można to zobaczyć bezpośrednio w analizie moczu. Jeśli zgromadzisz cały mocz z 24 godzin, będziesz mógł obliczyć, ile wapnia wydaliłeś. Jego ilość nie powinna przekraczać 150mg w ciągu dnia, ponieważ tylko tyle można dziennie wchłonąć.
